Bir kez daha...

Bir kez daha süpürmek zorundayım geçmişin kırıntılarını, 5 yılın anısını doldurup bir çöp kutusuna atmak zorundayım ayakta kalabilme ve her şeye rağmen hayata devam edebilmek için. İyi kötü her şeyi temizlemeliyim kafamdan.Ona dair hiçbir şey kalmamacasına, hayatımın yarısını yok etmeliyim şimdi.Dayanamam onun hayaletinin etrafımda dolaşmasına, dayanamam o hatıraları tekrar tekrar beynimde yaşamaya.

Bir kez daha gidiyor biri, "seni hala seviyorum, ama..." diyerek ve yine acıtıyor bu sözler kalbimi.Beynimde canlanıyor geçmiş,aynı sözü daha kaç kez duyacak bu kulaklar farklı seslerden diyorum.Tarihim kaç kez daha tekerrür edecek kendini.

Bir kez daha kafamda tekrarlıyor kendini aynı soru: "Bir daha nasıl güveneceğim,seni bırakmayacağım diyen birine.".Lanet ediyorum kendime, değmeyecek insanlara harcadığım değere.İlkinde saflığımı kaybettim, şimdi güvensizliğin doruğuna vurdum, gelecek olan bana ne öğretecek diye merak etmiyor değilim. Belki bana ihtiyacım olan yalanları verecek ve bana yalanlara inanarak yaşamayı öğretecek, belki de karşılıksız severim bu kez, ya da sevmemem gerektiğini öğrenirim bir kez daha üzülerek.

Son temiz sayfasını açıyorum defterimin, son bir kez daha bırakıyorum kendimi hayatın acımasız kollarına, tek bir dilek geçiyor kalbimden, bu sayfayı da yırtıp amam gerekmesin, öyle bir yazar yazsın ki son sayfama, öyle etkileyici olsun ki anlattıkları inandırsın beni kendine...