Uykusuz bir gecenin koynunda yine düşlerim. Beynimin örümcekleri ağlarını örüyorlar anılarımın arasında. Tozlu raflardan alınmış eski bir kitabı okumak gibi, seni düşünüyorum. Düşünüyorum da hayatımın en büyük hatası senmişsin gibi. Bile bile lades demişim, olmicak duaya amin demişim gibi. Sanki niyet tavşanının falından çıkmışsın da ben seni fütursuzca ciddiye almışım gibi.
İnan bana neden aklıma geldiğini bilmiyorum. Son 13 ayda hiç düşünmemişken neden şimdi sürekli nöronlarım etkileşip hafıza katmanları arasında seni bulup defalarca ısıtılmış ve artık tadı bozulmuş bir yemek gibi önüme koyuyor bilmiyorum.
Uykumu kaçırıyor, sinirimi bozuyor ve çorba kasesine düşmüş sinek gibi midemi bulandırıyorsun ve lanet olsun bundan haberin bile yok.
Siktir git aklımdan, hayatımdan gittiğin gibi. Pılını pırtını topla git anılarımdan. Cehennemin dibine git

İyiki mi Doğdum?
Bir kaç gün sonra 30 yaşıma giriyorum. Normal de insanlar işe girdim artık aile kurmalı çocuk yapmalıyım ev araba almalıyım gibi hayaller kuruyorlar. Ama ben etrafıma bakıyorum, sevgi, saygı, hoşgörü, yardımlaşma, paylaşma gibi kavramları görmüyorum. Öfke, şiddet, nefret, diktatörlük, dayatmalar, acımasızlık, tecavüz, taciz, hırsızlık, darp, dolandırıcılık, ölüm ve kan görüyorum. Bugün ülkemin heryerinde bombalar patlıyor, hergün şehit haberleri geliyor, her köşe başında 1 değil artık 3 dilenci bekliyor, çocuklar sokaklarda yalın ayak peçete satıyor, çocuklara, bebeklere tecavüz ediliyor, hayvanlar işkenceyle öldürülüyor, ormanlar yakılıyor, hava git gide ısınıyor.
Düşünüyorum, düşünmekten korkuyorum, düşünüyorum, konuşmaktan korkuyorum, düşünüyorum da gelecekten korkuyorum.
Şehit cenazelerinde soruyorlar hakkınızı helal ediyormusunuz diye, soruyorum onlar bize helal eder mi? Ne uğruna veriyorlar canlarını, ne uğruna çocukları öksüz eşleri dul kalıyor. Peki ya onlardan bize emanet kalanlara biz ne kadar sahip çıkıyoruz, ya da sahip çıkıyormuyuz? Evden çıkarken ailemizle helalleşmeliyiz dedi kardeşim. Bugün bombalar patlıyor yarın füzeler yağacak tepemize sonrası geçmişin aynası, sonrası osmanlının çöküşü, ama bu defa bir kurtuluş savaşı çıkaramaz bu millet. Bi torba makarnaya sattı toprağını, bir torba kömüre verdi vatanını. Düşmanı uzakta arama düşmam içinde, yanıbaşında, aynı havayı soluyorsun, aynı masada yemek yiyorsun belkide.
NEYSE!!!
Dünya kupası pek afilli, evlendirme programları pek neşeli, canlıların nesli tükeniyormuş siktiret dünyada canlı çok, aman yerküre fazla ısınıyormuş ver klimayı, BOMBALARI ÇOK CİDDİYE ALMAMAK LAZIM mı demişti o. Bu hayatı fazla ciddiye almamak lazım, bugün varsın yarın BOMsun sonuçta.