Teoman - Bana öyle bakma Tam version

yıllar su gibi akıp geçiyor üzerimden, yıllar geçiyor da ben olduğum yerde sayıyorum sanki! Mutluluğu arıyorum yabancı yüzlerde ama bulamıyorum. İnsanlara şans verirken kendime umut veriyorum aslında ama hep boşa çekiyorum kürekleri! suyu olmayan bir denizde kürek çeksen neye yararki! Çırpınıyorum, çabalıyorum, yorgun düşene dek tükenen dek direniyorum ama nafile çabalarım hep!

Önceleri yapabilirim sandım, bunu da atlatırım! gel görki olmuyor! yaralarım geçmiyor, dokundukça kanıyor, tekrar tekrar! Seni unutmaya dair her hamlede şah mat oluyorum, yeniliyorum yine! yerini doldurduğum her bedende küçülüyor, eziliyor kalbim sensizlikle! gidiyorum demekle bitse her şey keşke! Daha da büyüyorsun gözlerimde!

Ölümde kurtuluş değil  yüklendiğim günahlarla! huzur yok , yok işte hiç bir yerde!

Özledim demek hiç bu kadar kolay ve bu kadar anlamsız olmamıştı! Özlemek güzeldi eskiden, sonunda kavuşmak vardı! Şimdi boş ve anlamsız, çünkü mutlu sonlara umut kalmadı! 

Biriktirdiğim göz yaşlarını nehire döktüm dün! Bana senden kalan son hatıraydı, kalsın istemedim.Geriye baktığımda sadece suçluluk ve hüzün, içimi burkan bir de sükun! Bu kadar sakin olmak doğrumu bilmiyorken, içimde kopan fırtınalara rağmen susmam mümkün! Gözlerine bakıp hayat devam ediyor işte diye gülümserken, için için ağlıyorsam ben, eğer seni söküp atmak dururken her kabuk bağladığında yaram yine kanatıyorsam, seni sevdiğimden değil, kendimden nefret ettiğimden! 

Olmayacak düşlere yelken açan ben, yenildim! Bu defa çok ağır oldu yenilgim. Ayakta dururken dimdik ve gururlu, ayaklarımı kanatıyor kalp kırıklarım.O kalbi sen kırdın belki ama izin veren bendim ya sana, kendime kızgınlığım! Git dediğinde gitmediğimden, kal dediğinde sevmediğimden, senleyken ben ben olamadığımdan, seni benimle bir tutamadığımdan bu öfke! Yapamadım! Bu defa elime yüzüme bulaştırdım!

Şimdi sen hayatına devam ediyorken, yerimde sayıyorum ben!Ne senin gitmen, ne de benim bunu istememem değil beni bu hale getiren! Tükenmişliğim çaresizliğimden...

Küçük mutluluklara dair büyük özlemler taşıyor ruhum! Ben mutluluğu hiç bir zaman pahalı kıyafetlerde, lüks evlerde aramadım, sadece bana bakarken gülen gözlerde buldum onu, sıcak sevgili sözlerde tattım, bazen bir kucak oldu sardı beni, bazen küçük parlak bir gözyaşıydı. Ben mutluluğu hiç uzaklarda aramamıştım, bir telefon tuşu kadar yakındı bazen, bazen aklımdan geçen bir anıdaydı saniyenin binde birine sığacak kadar küçük!

Ben hiç hasret kalmamıştım mutluluğa, hiç zor olmamıştı bu kadar ona kavuşmak! aynaya baktığımda gülümseyen bir kız çocuğuydu mutluluk, oyuncak ayısına bakıp hayaller kurardı bazen. Çok masum, çok temizdi kalbi! Hiç düşünmemişti büyüyeceğini, törpüleneceğini! O büyüdükçe kayboldu mutluluk ve evi terk ettiğinde yok oldu umut!

Mutluluk hep yanı başımdaydı eskiden, ben birilerini hala sevebiliyorken! Şimdi hatıralar incitirken beni, hüzün doluyor odam. Başımı yastığıma koyduğum her an bir karabasan! Nefes almaktan bile yorgun, çaresiz geçiyor zaman...

Aklımı meşgul eden ruhumu yoran ve gittikçe büyüyen kinim bugün gün yüzüne çıktı! Yer ve yön değiştirmeden hedefi 12den vurdu! Yine de tükenmedi. İzin vermedim ileri gitmesine. Hasar tamir edilebilir haldeyken vurdum kapıyı çıktım tüm öfkemle. Bu defa ağlamadım sinirimden! Gözyaşlarım akamadan kurudu gözlerimde. Bu defa tuttum onları tüm gücümle boş yere heba olmasınlar diye.
Göz kenarlarımdaki çizgiler bana gülümsedi aynaya baktığımda, bu tebessüm benim takdirimdi!  Ne dostları ne aşkları gömdüğüm o kocaman kalbimde biriken nefreti kapı dışarı edişimi alkışladı ruhum! Havai fişekle eşliğinde dans etti benimle, sarhoştum!

Değişik bir şey yaptım...

aylardır dalgalarını dindirmeye çalıştığım ve son 2 aydır, ölü deniz gibi sakin ve sessiz durmasını sağladığım ruhumu fırtınanın ortasına attım. bir adama benim için anlamının olmadığını anlattım, bir başka adama ona ihtiyaç duymadığımı fısıldadım, eski bir dosta onsuz da yaşayabildiğimi kanıtladım. Yapmam dediğim şeyleri yaptırdım arkadaşlarıma benim yerime! bir adama ona aşık olduğumu anlattırdım. Ama yine de ona katlanamayacağımı belirterek=) 

Bir değişiklik yaptım, öğrenilmiş yalnızlığımı başucuma çaktım, bu defa onu suçlamadım. Sen dedim en doğrusunu biliyorsun. Olmayacak şeyler kurduğumda suratıma çarpıyorsun, bense kızıyorum sana hayallerimi yıktığın için.Fark ettim yanlışımı dedim, sen haklısın! 

Bazı şeylerin bitmesi için bir tarafın ölmesi gerekir! ve ölen kişi genelde arkada kalandır!  bu durumda ben de ölmeye gidiyorum...