Özledim demek hiç bu kadar kolay ve bu kadar anlamsız olmamıştı! Özlemek güzeldi eskiden, sonunda kavuşmak vardı! Şimdi boş ve anlamsız, çünkü mutlu sonlara umut kalmadı! 

Biriktirdiğim göz yaşlarını nehire döktüm dün! Bana senden kalan son hatıraydı, kalsın istemedim.Geriye baktığımda sadece suçluluk ve hüzün, içimi burkan bir de sükun! Bu kadar sakin olmak doğrumu bilmiyorken, içimde kopan fırtınalara rağmen susmam mümkün! Gözlerine bakıp hayat devam ediyor işte diye gülümserken, için için ağlıyorsam ben, eğer seni söküp atmak dururken her kabuk bağladığında yaram yine kanatıyorsam, seni sevdiğimden değil, kendimden nefret ettiğimden! 

Olmayacak düşlere yelken açan ben, yenildim! Bu defa çok ağır oldu yenilgim. Ayakta dururken dimdik ve gururlu, ayaklarımı kanatıyor kalp kırıklarım.O kalbi sen kırdın belki ama izin veren bendim ya sana, kendime kızgınlığım! Git dediğinde gitmediğimden, kal dediğinde sevmediğimden, senleyken ben ben olamadığımdan, seni benimle bir tutamadığımdan bu öfke! Yapamadım! Bu defa elime yüzüme bulaştırdım!

Şimdi sen hayatına devam ediyorken, yerimde sayıyorum ben!Ne senin gitmen, ne de benim bunu istememem değil beni bu hale getiren! Tükenmişliğim çaresizliğimden...