Küçük mutluluklara dair büyük özlemler taşıyor ruhum! Ben mutluluğu hiç bir zaman pahalı kıyafetlerde, lüks evlerde aramadım, sadece bana bakarken gülen gözlerde buldum onu, sıcak sevgili sözlerde tattım, bazen bir kucak oldu sardı beni, bazen küçük parlak bir gözyaşıydı. Ben mutluluğu hiç uzaklarda aramamıştım, bir telefon tuşu kadar yakındı bazen, bazen aklımdan geçen bir anıdaydı saniyenin binde birine sığacak kadar küçük!

Ben hiç hasret kalmamıştım mutluluğa, hiç zor olmamıştı bu kadar ona kavuşmak! aynaya baktığımda gülümseyen bir kız çocuğuydu mutluluk, oyuncak ayısına bakıp hayaller kurardı bazen. Çok masum, çok temizdi kalbi! Hiç düşünmemişti büyüyeceğini, törpüleneceğini! O büyüdükçe kayboldu mutluluk ve evi terk ettiğinde yok oldu umut!

Mutluluk hep yanı başımdaydı eskiden, ben birilerini hala sevebiliyorken! Şimdi hatıralar incitirken beni, hüzün doluyor odam. Başımı yastığıma koyduğum her an bir karabasan! Nefes almaktan bile yorgun, çaresiz geçiyor zaman...