Ayrılık...

Gittin artık yoksun bende. Hayallerimi de alıp gittin. Gitme dedim sana dinlemedin.Bomboşum şimdi.Kırılacak bir kalbim bile yok artık.Arkandan bakıp ağlamaktan başka birşey yapamadım.5 yılımı alıp, hayallerimi çalıp kayboldun.Umutsuz, ümitsiz yapayalnızım.Keşke kalsaydın:(

Karanlık Günler

Buradayım işte, ruhumdaki karanlıkla birlikte, karanlık bir günde Polonya'da. Yaşamaya dair isteğim her geçen gün azalırken, kendime inat başlıyorum yeni bir güne. Ne sevgilim yanımda ne tanıdık bir yüz var karşımda, ama kimin umurunda. Yeni bir gün, yeni bir umut arayışındayım belki yine yorgun bitap döneceğim yatağıma hava karardığında, ama bir dakika, hava zaten karanlık daima.Güneşi özledim galiba:)

Cebimde param yok, ellerim soğuk üşüyorum, içtiğim çay boğazımda soğurken, yalnızlığın dibine vurmuş, karaya oturmuş bir balina gibiyim.Hayır şişman değilim:) Sadece umutsuzca biri beni tekrar suya bıraksa diye bekliyorum:)

Dört duvar arasında kaldım bu koca dünyada, ama başında bir çatı isteyenlerde var aslında. Sokakta soğuktan büzüşmüş insanlar , çatlamış ellerini uzatmış para dilenirken, benim ne kadar şanslı olduğumun farkında olmadığımı mırıldanıyorlar.

Yaşım 23 ve sahip olduğum hiç bir şeyi elde etmek için çalışmam gerekmedi.Ben istedim birileri yaptı, ben istedim birileri aldı, ben istedim bişeyler yaptırıldı. Böyle düşününce dünya için pek de önemli olmadığımı hissediyorum, bir kırık kalp eksilse dünyanın dengesi bozulmaz değil mi? Ama olmaz, ben varken de denge bozulmaz, gitmek için neden acele edeyim ki:)

Yağmurlar yağıyor içimde siz görmeseniz de, her bir damla düşüyor kırıklarımın üstüne,her bir damla düştükçe törpülüyor kırıklarımı, zamanla batmayacak kırıklarım bana, zamanla kırılacak birşey de kalmayacak belki.

Bu nasıl bir ironi, nasıl bir çelişki.Acılar insanı olgunlaştırıyor mu? Sanmıyorum. Duygularını körleştiriyor belki.Her geçen gün duyguları körleşmiş insanlar çıkıyor sokaklara, kimi ekmek kavgasında, kimi bir sevgi arayışında. Peki sevgi nedir ki aslında.Bir sıcak gülümsemede var olan bir kötü sözle yok olan, varlığıyla insanı mutlu kılan, gittiğinde canına okuyan. Peki sevmenin fırsat maliyeti ne?

Sorular dolanıp duruyor kafamda, yastığımın kenarında.Ben uyurken kulağıma fısıldıyor sırlarını hayat.Sen diyor; daha bana dair hiçbir şey yaşamadın, sen beni çözmeye çalışmadın, daha benden çok çekeceğin var.Uyanıyorum gün doğamazken odama, hayat diyorum; sen daha beni hiç tanımamışsın, ne kadar çektirsen de bana, ben senin içinde varım...