27 Şubat 2015 Cuma

Özledim Seni...

Kötüyüm. kimse bilmiyor içimden geçenleri
beni bir sen anlarsın biliyorum
gözlerim yalandan gülmeyi öğrendi, ben ölüyorum
hayatın doğu yakasında bile ayakta duramıyorum ben
güneş üstüme doğarken bile gölgede kalıyorum
yorgunum
şeffaf bir balık olmak isterdin sen dışından içi görünen
herkesi senin gibi sanıyorum
ne yapsam olmuyor
tükeniyorum yavaş yavaş
yolumu kaybettim ben,
karanlık kaldırımlarda kaldı ruhum
ne sevmeyi becerebldim senden sonra ne sevilmeyi
yalan bir hayatın baş rolünde oynuyorum sanki
sarhoş bir senaristin parmağının ucunda kararlarım
son yazısının çıkmasını bekliyorum ekranda